PARK NARODOWY GÓR STOŁOWYCH

Park Narodowy Gór Stołowych został utworzony 16.09.1993 r.w trosce o ochronę przyrody nieożywionej.  Jest on położony na terenie Sudetów Środkowych na płn.- zach. Ziemi Kłodzkiej, przy granicy polsko-czeskiej. Park Narodowy Gór Stołowych o powierzchni 6340 ha obejmuje wierzchowinowe i centralne partie Gór Stołowych oraz północno - zachodnią część Wzgórz Lewińskich. Park Narodowy Gór Stołowych przecina niezwykle malownicza, o każdej porze roku, Szosa Stu Zakrętów. Droga ta stanowi główną arterię komunikacyjną Parku. PNGS zajmuje północną część Gminy Szczytna. Góry Stołowe są obszarem bardzo atrakcyjnym i dobrze zagospodarowanym turystycznie. Obszar Parku przecina gęsta sieć pieszych szlaków turystycznych (o łącznej długości ok. 100 km), w tym odcinek głównego szlaku sudeckiego im. M. Orłowicza. Udostępniają one wszystkie osobliwości skalne masywu t.j. wspaniałe 'skalne miasto' na Szczelińcu Wielkim (919 m n.p.m.), najwyższym szczycie Gór Stołowych , skalne labirynty Błędnych Skał w masywie Skalniaka (915 m n.p.m.), Skalne Grzyby i Radkowskie Skały, piękne widokowo Skały Puchacza czy też położone w krajobrazie przypominającym sawannę Łężyckie Skałki.

Źródło: Park Narodowy Gór Stołowych

TORFOWISKO POD ZIELEŃCEM

Torfowisko pod Zieleńcem leży w górach Bystrzyckich na europejskim dziale wodnym. Do Morza Bałtyckiego prowadzi swe wody Bystrzyca Dusznicka, a do Morza Północnego rzeka Dzika Orlica. Teren torfowiska leży w zasięgu administracyjnym Szczytnej i jest administrowany przez Nadleśnictwo Zdroje. Zespół torfowisk składa się z trzech części: północna ma postać wypiętrzonej kopuły i charakter torfowiska wysokiego, środkowa jest torfowiskiem wysokim od strony zachodniej a od wschodniej torfowiskiem przejściowym (dwie pierwsze stanowią uroczysko Topielisko), trzecia część kompleksu to Czarne Bagno - torfowisko przejściowe. Ścieżka przyrodnicza leży na zielonym szlaku turystycznym prowadzącym z Zieleńca do Polanicy. Do rezerwatu dojechać można z Dusznik Zdroju poprzez przełęcz Polskie Wrota, drogą krajową nr 8, następnie drogą nr 389 (Autostrada Sudecka). Po przejechaniu przez stację narciarską Zieleniec należy skręcić w lewo do Dusznik Zdroju (ten odcinek drogi jest jednokierunkowy). Po około 1 km zatrzymujemy się obok przystanku autobusowego. Tutaj znajduje się pierwsza tablica przedstawiająca lokalizację rezerwatu i ścieżki przyrodniczej. Dalej idziemy pieszo szlakiem turystycznym lub leśną drogą. Po około 25 minutach dochodzimy do początku ścieżki przyrodniczej. Wiek torfowiska ocenia się na 7600 lat. Tereny, na których leży torfowisko stanowiły w przeszłości dobra królewskie. Należały do króla Czech, książąt śląskich, cesarza Austrii i króla Prus. Znane są próby eksploatacji gospodarczej torfowiska. Działania, mające na celu ochronę torfowiska podjęto w 1919 roku. Objęto ochroną rezerwatową obszar 85 hektarów. W okresie międzywojennym zwiększono chronioną powierzchnię do 218 ha. W tym czasie istniały w rezerwacie ścieżki dla zwiedzających i dwie wieże widokowe. W roku 1954 utworzono ponownie rezerwat. Ochroną objęto 123 ha - Topielisko i niewielką część Czarnego Bagna. W chwili obecnej na ukończeniu są prace, mające na celu powiększenie rezerwatu. Powierzchnia chroniona obejmie cały obszar uroczysk Topielisko i Czarne Bagno. Topielisko i Czarne Bagno stanowią najobszerniejszy zespół torfowiskowy w polskich Sudetach i jeden z największych w kraju. Jest to najciekawszy florystycznie teren Gór Bystrzyckich. Torfowiska położone są na wysokości 750 - 770 m n.p.m. Topielisko i Czarne Bagno posiadały pierwotnie ten sam charakter. Działania człowieka spowodowały zmiany. Czarne Bagno nabrało cech torfowiska przejściowego. Na jego teren wkroczył bór świerkowy. Warunki klimatyczne w rejonie torfowiska są ekstremalne. Roczna suma opadów przekracza 1300 mm, a średnia roczna temperatura osiąga +4°C.

Galeria

Źródło: Torfowisko pod Zieleńcem

OBSZAR CHRONIONEGO KRAJOBRAZU GÓR BYSTRZYCKICH

Obszar ten znajduje się w południowo - zachodniej części Gminy Szczytna (jego pozostała część znajduje się na terenie Dusznik Zdr. oraz po stronie czeskiej). Został on utworzony 28.10.1981 r. i zajmuje powierzchnię 22 500 ha, obejmując swym zasięgiem główne grzbiety górskie dwóch pasm Sudetów Środkowych. Położone względem siebie równolegle i oddzielone Doliną Orlicy Góry Bystrzyckie i Orlickie w kilku miejscach poprzecinane są przełęczami, a zbocza ponacinane licznymi dolinami górskich potoków, co spowodowało fragmentaryczne wykształcenie się roślinności charakterystycznej dla regla górnego. Obszar obejmuje głównie tereny leśne, obrzeża a także łąki górskie, torfowiska, doliny i bliźniaczyska. Na terenie obszaru występują pomniki przyrody, ożywionej i nieożywionej oraz ich skupiska, chronione ze względu na szczególne wartości naukowe, kulturowe, historyczno-pamiątkowe i krajobrazowe. Odznaczające się indywidualnymi cechami, które wyróżniane są wśród innych utworów, w szczególności są to stare o dużych rozmiarach drzewa i krzewy, źródła, wodospady, skałki, jary, głazy, doliny potoków górskich, formy zjawiska krasowe oraz urwiska skalne. Obszar Chronionego Krajobrazu Gór Bystrzyckich i Orlickich stanowi naturalną otulinę Parku Narodowego Gór Stołowych. Warte zobaczenia są: Torfowisko pod Zieleńcem, Topielisko, punkt widokowy na Rudniku, Orlicy, Wielkiej Desztnie, Schronisko Masarykowa Chata, Zieleniec.

ZGRUPOWANIE FORM SKALNYCH W SZCZYTNEJ, BATOROWIE, ŁĘŻYCACH

Skalne grzyby znajdują się w północnym fragmencie stoliwa Gór Stołowych między Batorowem i Karłowem. Jest to grupa oryginalnie ukształtowanych form skalnych, rozrzuconych na długości ok. 2 km i na wysokości ok. 680-700 m n.p.m. Skałki mają kształty grzybów, maczug, baszt i bram, a nawet całych murów skalnych. Szereg form skalnych posiada własne nazwy są to np.: 'Borowik', 'Skalne Wrota', 'Zrośnięte Grzyby', 'Pingwinki', 'Piętrowe Grzyby'. Łężyckie Skałki to z kolei rozległa łąka górska na wierzchowinie środkowego piętra Gór Stołowych, leżąca ona na wysokości ok. 740-780 m n.p.m., na południowym zachodzie od Lisiej Przełęczy. Z rzadka rozrzucone skały i pojedyncze świerki stwarzają egzotyczne wrażenie. W połączeniu z rozległą łąką o stepowym charakterze sprawiają, że potocznie przyjęła się dla tego obszaru nazwa 'Sawanna Afrykańska'. Ze względu na unikatowe walory krajobrazowe i florystyczne utworzono tu obszar ochrony ścisłej. Filary Skalne znajdujące się niedaleko Radkowskich Skał tworzą północno-zachodnią krawędź środkowego piętra Gór Stołowych. Poszczególne skały lub ich grupy są porozdzielane stromymi żlebami o głębokości blisko 100 m. Potężne baszty skalne Radkowskich Skał są jednym z najbardziej atrakcyjnych widokowo miejsc w Górach Stołowych. Formy skalne zgrupowane są także na Szczytniku, górującym nad Szczytną.

Galeria

ŹRÓDEŁKO WODY MINERALNEJ 'MARIA' NA STARYCH BOBROWNIKACH

Na źródełko wody mineralnej na Starych Bobrownikach natrafiono za władzy Naczelnika Miasta i Gminy Szczytna Leszka Łagódki. Po odkryciu podłoża okazało się jednak, że nie zrobiono tego po raz pierwszy, gdyż ujęcia były już wcześniej ocembrowane i obudowane betonem. Świadczyło to o tym, że już dawniej służyło ono okolicznym mieszkańcom.  W roku 2006 władze miasta postanowiły oczyścić stare płyty betonowe wraz z otoczeniem i dokonać gruntownego remontu studzienki z wodą mineralną. W efekcie powstało piękne miejsce w zacienionym lasku, do którego prowdzi utwardzona dróżka przechodząca przez potok Kliniak. Przy ujęciu wody znajdują się dwie kamienne ławy, pozwalające na wypoczynek i cieszenie się pięknem otaczającej przyrody.

Galeria

PUNKTY WIDOKOWE

Na terenie Gminy Szczytna występuje wiele miejsc, punktów widokowych skąd rozpościera się wspaniały, malowniczy widok na miasto, okalające je pasma górskie a także odległe od nas wsie i miejscowości. Wśród nich najbardziej znany jest 'Widoczek' na Szczytniku. Na uwagę zasługują jednak także te mniej znane, jak: Rudnik / Wolarz, Skały Puchacza, Narożnik, Pielgrzym i wiele innych.

Szczegóły

POMNIKI PRZYRODY W POSTACI RÓŻNYCH GATUNKÓW DRZEW W SZCZYTNEJ, ŁĘŻYCACH, WOLANACH, STUDZIENNIE 

SIEDLISKO PSTRĄGÓW I DZIKICH KACZEK NA RZECE KAMIENNY POTOK